من یه کارگر ساده
هر روز با پای پیاده
میرم میگردم توو بازار
شاید باشه واسه من کار
جیبام چرا پرپول نمیشه
اینکه زندگی نمیشه
زنم که توو خونه منتظر
بچه بغلش هی میزنه زر
من میخوام یه خونه ای باشه
که فرش شیش متری توی حالش جا شه
یه کارگر روزای تکراری
تویی که پولداری چیکار با ما داری
من میدونم دیوونم
با این حال دارم شعر میخونم
خدا که سرش توی کارش
منم که تنهایی میرونم
بیکارم اینو خوب میدونم
صبح تا شب مگس میپرونم
میزنم سوت توی کوچه ها
دست کم بگم منم میخونم
من باختم بدجوریم باختم
خیلی ساده له شد هر چی که من ساختم
یه کارگر روزای اجباری
هرچی که دوس داری نه نمیشه نداری
میدونم از دیدت دیوونم
ولی واسه دوزار صبح تا شب بیرونم
خدا هم حال منو دیده
گفتم جای من باش میگفت نمیتونم